Filipinler Gezi Notları

Filipinler Türk vatandaşlarından vize istemediği için ülkeye giriş-çıkış çok kolay. Kapıdan aldığınız vize ile 30 gün süresince ülkede kalabiliyorsunuz. Bu süreyi uzatmak için göçmen bürolarına gidip 30-40 usd karşılığında 2 aya kadar kalma izni alabilirsiniz. Hem vize istemeyerek gezginlerin işini kolaylaştırdığı hem de Filipinler’i görme merakım olduğu için bir arkadaşımla beraber gitmeye karar verdim. Hong Kong’u da görmek istediğimiz için  Hong Kong gidiş-dönüşlü biletimizi aldık. Daha sonraki ara uçuşlar için detayları yazıda bulabilirsiniz. 2 hafta süresince izlediğimiz rota ise alttaki gibiydi;

Ocak ayında yapığım bu gezi yağmur sezonuna denk gelmediği için hava hep sıcak ve açıktı. Gezi planınızı Kasım – Nisan arası yaparsanız yağmurlu sezona denk gelmezsiniz.

İlk olarak Manila değil de Angeles’e niye gittiğimizi halen bilmiyorum. Ara uçuşları alırken nasıl bir düşünce içindeysek başkent Manila’ya değil de Angeles’e gidelim, daha gerçekçi bir kültür görürüz, macera olur demiştik. Demez olaydık (:

Hong Kong’tan Angeles’e geldik. Kişi başı uçak bileti 65 USD idi. Bizden vize istemiyorlar, giriş çıkış kolay dedik ama bazı detayları atlamamak gerek. Hong Kong havaalanından Filipinler uçağına binmeden önce ısrarla dönüş biletimizi görmek istediler. Biz de ne hikmetse tüm biletlerin çıktısını almışız ama dönüş biletinin çıktısını almamışız. Ne kadar dil döksek de illaki biletin çıktısını görmek istediler. Sonra hızlıca bir yerden printer bulup, mailden ekran görüntüsünü bastırdık ve uçağa o şekilde binebildik. Filipinler ucuz bir ülke olduğu için gelenler vize prosedürlerini yok sayıp çok uzun süreli kalabiliyormuş. Anladığım kadarıyla hükümette kendince böyle bir çözüm bulmuş, ne kadar çözümse artık. Yani işin özü muhakkak dönüş biletinizin çıktısı yanınızda olsun, bizim gibi sıkıntıya düşmeyin.

Angeles
İlk durağımız olan Angeles’e inişimiz Cuma akşamıydı. Merkez bölgeye gitmek için havaalanından 1-2 kişi bulup beraber bir taksi tuttuk. Taksi dediğime bakmayın, onların taksisi bizim bildiklerimiz gibi değil. Alttaki tarzda bir aracın(jeepney) vagonuna binip Angeles’in merkez bölgesine doğru yola çıktık. Kişi başı 150 peso( 4 usd) para verdik. Aslında bu ücret orası için fazlaydı ama o saatte en uygun alternatif buydu. Yarım saat sonra daha önce belirlediğim, otellerin yoğun olduğu bir bölgede indik. Nasıl olsa kafamıza göre bir otel buluruz dediğimiz için rezervasyon yaptırmamıştık. Ama hafta sonu oraya ineceğimizi pek hesaba katmamışız. Kaç tane otel/hostel gezdiysek hiç birinde yer yoktu. Elde valizlerle 1-2 saat otel arayışından sonra geceliği 30 usd ye zorda olsa bir oda tuttuk. Otel merkeze yakın sayılırdı ama o parayı hak etmezdi. Siz siz olun eğer hafta sonu ülkeye ya da Angeles’e geliyorsanız muhakkak otel rezervasyonu yaptırıp gelin. Hafta içi bir sorun yok otel bulunabiliyor ama hafta sonu ciddi problem var.

Filipinler’de geziniz süresince güvenlik görevlileri çok dikkatinizi çekecek. Çünkü ufak bir binanın önünde bile ellerinde pompalı tüfeklerle bekleyen 1-2 güvenlik görevlisi var. Otel’e girerken bile pompalı tüfekli adama selam verip geçiyorsunuz, tuhaf bir durum. Görevlilerin elerinde bu denli ağır silahların olması insanı biraz ürkütüyor. İlk başta bu çok itici gelse de daha sonra alışıyorsunuz.

Angeles gördüğüm en varoş şehirlerden biriydi. Fakirlik ayrı dert, dilencilerin çok olması ayrı dert, her köşe başının çöplük haline gelmesinden sürekli hamam böceği görmeniz apayrı bir dert. Kültür görelim diye gelmiştik ve kültürü sonuna kadar gördük.

Gündüz biraz çarşı pazar gezelim dedik ama dişimize göre bir yer bulamadık. Sokak sokak gezip vakit geçirdik, bir şeyler yedik. El arabalarında satılan meyveler hem çok ucuz hem çok lezzetliydi. Muhakkak deneyin, tekrar göremeyeceğiniz meyveleri kaçırıyor olabilirsiniz. Yine aynı şekilde el arabalarında olan yemekleri de tadabilirsiniz. Bildiğiniz barbekü ya da mangalın sokak versiyonları diyebilirim. Tezgahtan istediğiniz şişi seçip mangala attırıyorsunuz 5 dakikaya yemek hazır. Buralardan 1-2 dolara karnımızı doyurduk. Ben değişiklik olsun diye tavuk ciğeri denemiştim. Çok keskin bir tadı var ama fena değil, tadımlık denenebilir. Yine buralarda dolanırken bir telefoncudan sim card ve internet paketi satın aldım. Yaklaşık 5 usd ye mal olan hat bana 10 gün yetti. İnternet kolay ve ucuz diyebilirim.

Gece hayatının kalbi Fields Avenue denilen bir caddede atıyor. Caddenin görüntüsü Angeles gibi varoşluk içinde. Oturmak için birkaç mekana girip çıktık ve gördüklerimiz karşısında ufak travmalar yaşadık. Daha sonra buradaki en kaliteli yer olan Society Club diye bir mekana geçtik. Hem mekan güzel hem de fiyatlar makuldü. Soft içecekler 0,5 usd den, alkollü içecekler de 1,5 usd den başlıyor. En azından burada biraz oturup düzgün müzik eşliğinde kafa dağıtabilirsiniz. Yok ben müzik ve eğlence kültürlerini de görmek istiyorum derseniz ara sokaklardaki karaoke barlara gidip kültür patlaması yaşayabilirsiniz.

Ertesi gün Boracay Adasına gitmek için otelimizden ayrılıp havaalanına doğru yola koyulduk. Bu sefer gerçek bir taxi ile havaalanına 8 usd ye gittik.

Boracay Adası
Uçak biletini, çok daha hesaplı olduğu için Boracay’a değil de direk Kalibo’ya almıştık. Kişi başı bilet 25 usd idi. Kalibo’ya indikten sonra buradan Boracay’a gitmek için otobüs ve feribot biletini aldık. Yanlış hatırlamıyorsam bu da 5-6 usd bir şeydi. Feribotun kalktığı yere gidişimiz 1,5 saat sürdü. Angeles’de kötü bir otel deneyimi yaşadığımız için feribottayken otel aramaya başladım. İşi feribota bıraktığım için yine de tam akıllanmış sayılmam ama şanslı olduğumuz için internette otel bakarken son dakika fırsatlarından birini yakalayabildik. Buda elimizde internet olmasının büyük bir avantajıydı.

Boracay Adası Filipinler’in yüzlerce adasından en meşhur ve turistik olanı. Bu adada enteresan bir yerleşim şekli var. Arada sınır vs olmadan ada üçe bölünmüş şekilde. Şöyle ki; 1. ve 3. Bölge kafa dinleme, rahat tatil yapma yeri, 2. Bölge ise deniz, eğlence, disco&bar, alış-veriş, pazar, çarşı ne ararsan bulabildiğin bölge. Biz tabii ki 2. bölgeden otelimizi ayarladık. 35 usd ye kahvaltı dahil geniş bir oda aldık. Otel olabilecek en iyi konumdaydı. Hem denize yürüme mesafesinde, hem yeme içme, alış-veriş yapma yerlerinin göbeğindeydi.

Filipinlerde birçok yerde olduğu gibi burada da adaya giriş yani ayak basma parası alıyorlar. Yanlış hatırlamıyorsam 5-6 usd civarında bir şeydi. Aynı mantıkla ülkeden çıkarken de çıkış harcı olarak 550 pezo alıyorlar. O sebeple cebinizdeki tüm pezoları bitirmeyin, muhakkak bir kenara ülke çıkış harçı kadar pezo ayırın.

Adanın denizi, kumu, gün batımı, gün doğumu, meyveleri, manzarası, yemekleri ve fiyatları ile sizi cezp edeceği kesin. Bu 2. bölgede sahil boyunca restoran, cafe ve publar mevcut. Geceleri bazı sahil kenarındaki mekanlar disco&bar konseptine geçiyor. Tayland’dakiler kadar aktif olmasa da full moon partilere katılabilirsiniz.

Adanın çevresinde irili ufaklı başka adalar da mevcut. Ufak rakamlarla günlük tekne turu yaparak çevredeki doğal güzelliği daha yakından görebilir, su aktivitelerine katılabilirsiniz. Amaç sadece beyaz kum ve berrak bir deniz ise adanın her kıyısı kartpostal tadında olduğu için hiçbir yere gitmenize gerek yok, direk en yakın sahile gidip havlunuzu atabilirsiniz.

Ada insanı turistlere karşı aşırı saygılı ve kibar. Bu kadar nazik karşılanmak, ilgi görmek insanı şaşırtıyor. Hem eğlence hem relax bir tatil hem de bunların hepsi ucuz olsun diyenler için burası en iyi alternatiflerden biri. Eğer dövme merakınız da varsa Boracay’ı çok daha fazla sevebilirsiniz. Ada’da adım başı dövmeci dükkanlarını görmek mümkün. Gündüz pek çalışmasalar da bazı alkol alıp kafayı bulan kişiler soluğu dövmecide aldığı için geceleri yoğun çalışıyorlar. Sabah uyandığınızda vücudunuza yeni yapılmış tuhaf bir dövme görmek istemiyorsanız ya fazla içmeyin ya da yanınızda size mukayyet olacak birileri olsun.

Cebu
Önce 1 saatlik yolculukla Boracay’dan Kalibo’ya geçtik oradan da Cebu’ya uçuşumuzu gerçekleştirdik. Bilet kişi başı 40 usd idi. Uçağımız yine pervaneli yani pırpır denilen tiplerdendi. Fobisi olanlar için pek cazip gelmeyebilir ama adalar arası yolculuk için başka bir alternatif yok, mecbur bunlara binmek zorundasınız.

Cebu şehri Filipinler’in başka bir büyük adası. Angeles’e göre çok gelişmiş bir yer. Ne kadar fakirlik olsa da alış-veriş merkezleri şehri kaplamış durumda. Ulaşım için jeepneyleri kullanabilirsiniz. Hem eğlenceli hem de çok ucuzdur. Gideceğiniz hat numarasına göre 10 pezo yani 50 kuruşa baya bir yol gidebilirsiniz. Duruma göre iki aktarma yaparak şehrin çok uzak bölgelerine gitmek mümkün. Vagondayken aracı durdurup inmek isterseniz tavana bozuk para ile birkaç kere vurmanız yeterli. Şoför bunu duyup hemen sağa çekiyor ve iniyorsunuz. Yerli halk genelde tavana vurmak yerine öpücük efekti yapıyor. Şaşırmayın, aynı Tarkan’ın yakalarsam mucuk mucuk şarkısındaki gibi öpücük efekti yapıldığında şoför duruyor. Biz ilk başlarda kendimizi gülmekten alamıyorduk ama sonraları buna da alıştık.

Uzak doğuda birçok ülkeye gitmeme rağmen en ucuz masajı burada yaptırdım. 1,5 saatlik body ve ayak masajı yaklaşık 5-6 usd ye geliyor. Hem masaj solanları temiz, hem de masajcıları profesyonel.

Yeme içme konusunda burada biraz sıkıntı yaşayabilirsiniz. Biz genelde fast food tarzı yerlerden yedik. Birkaç kere balık restoranına gittik ama her öğünde deniz mahsulü yemek pek çekilmiyor. Yemek fiyatları da yine bir hayli ucuz, hiç hesap kitap yapmanıza gerek kalmıyor.

Gece hayatının kalbi Mango Square denilen yerde atıyor. Burada yaklaşık 4-5 tane club ve onlarca pub mevcut. Clublara giriş ücreti 2 usd ve bir tane içecek ücretsiz. Ben sırayla iyi olan 4 mekana girip, kollarıma giriş damgasını bastırdım. Canım sıkıldıkça diğer mekana geçiyordum. Ücretler bu kadar düşük olunca insan bazen abartıyor ama tavsiye ederim, çok eğlenceli oluyor.

Ülke daha tam turistlik bir yer olmadığı için Tayland’daki gibi adım başı turizm acentesi göremiyorsunuz. Acenteler genelde AVMlerin üst katlarında bulunuyor. Bohol başta olmak üzere Cebu’ya yakın gidilebilecek birçok adaya bu acentelerden 1-2 günlük turlar alabilir ya da en azından gidilecek yerler için bilgi edinebilirsiniz.

Filipinler için ülkeye gelmeden önce güvenlik ile ilgili çok olumsuz şeyler duymuştum. Ama bu duyduklarım ülkeye gelme isteğimi bastırmamıştı. Ülkede geçirdiğim 14 gün süresince en ufak bir güvenlik problemiyle karşılaşmadım. Araçla bazı yollardan geçerken çok tekin olmayan yerler ve insanlar gördüm ama oralara gitmek de bile bile lades olmak demekti. Sonuçta ülkeye yabancı biriyseniz bazı altın kurallara uyup tenha yerlere gitmeyeceksiniz, gece gezmelerini bilindik yerlere yapacaksınız. Bizde bu kurallara uyduğumuz için güvenli bir şekilde gezimizi bitirdik.

7.000 den fazla adası olan Filipinler, değil 14 gün belki de 140 günde ancak gezilebilir. Ülkenin her köşesi ayrı bir güzellik, ayrı bir doğa harikası. Birde üstüne üstlük bu kadar ucuz bir yaşam olunca insanda buraya tekrar gelme isteği doğuyor. Gezdiğin ülkelerden hangisine tekrar gitmek istersin diye sorsalar hiç düşünmeden Filipinler derim. Ve umuyorum ki buraya tekrar gelip en az bir aylık bir gezi daha yapacağım.