Arjantin Gezi Notları

Tango, futbol, Maradona ve enfes steakleriyle ünlü Arjantin’deyim.

Not: Eğer bu gezim için paylaştığım ön yazıyı okumadıysanız öncelikle ona göz atmanızı öneririm. 60 günlük rotamı, yanıma aldığım eşyaları ve gezinin toplam maliyetini görmeniz açısından faydalı olabilir.
Güney Amerika Gezisi Ön Yazı

2017 yılında gelen düzeltme: Arjantin’e 3 yıl sonra tekrar geldim ve 3 yıl içinde bir ülke nasıl bu kadar pahalılaşır inanmak mümkün değil. Eğer düşük bütçelerle gezen biriyseniz; Arjantin’i kesinlikle gezi planınızdan çıkartın.

Mendoza
Şili’den buraya gelişim yaklaşık 6 saat sürdü. Artık günlerim azaldığı için Mendoza’da kalmayı planlamıyorum. Sadece gün içinde şehri gezip gece otobüsüyle Cordoba’ya geçeceğim.

Son zamanlarda yabancılar için Arjantin’de yaşanan en büyük sorunu bende yaşıyorum. Döviz bozdurma sorunu. Şöyle ki; dövizi bankadan ya da döviz bürosundan bozdurursanız 1 USD = 7,5 peso, eğer sokaktan bozdurursanız 1 USD = 10 peso. Yani güvenli bir iş yapmak isterseniz %25 zarardasınız. Güvenli diyorum çünkü sokaktan bozdurmaya çalışınca sahte para verme ihtimalleri varmış ve bazen de illegal bir iş olduğu için polisle sıkıntı yaşanabilirmiş. Bu durum bana biraz şehir efsanesi gibi geldi. Gözüme kestirdiğim bilet satışı yapan düzgün birine nasıl zarar etmeden usd bozdurabilirim dedim. O da ileride ayakta bekleyen birin göstererek, ona git yardımcı olur dedi. Adamın yanına gidip 100 USD verip 970 peso alıp yoluma devam ettim.

Aynı problem eğer kredi kartı kullanarak alış-veriş yaparsanız da yaşanıyor. Yani bankanız çok kötü kurdan hesap yapıyor. Arjantin’e gelme planınız var ise muhakkak ve muhakkak yanınızda nakit USD ile gelin. Diğer Güney Amerika ülkelerinde bankamatikten bile komisyonsuz ve güzel kurdan para çekebiliyorsunuz ama Arjantin’de durum çok farklı. Bunu dikkate alın, boş yere zarar etmeyin derim.

Terminalden yürüyerek şehir merkezine gidiliyor. Yine bir Pazar gününe denk geldiğim için şehir baya boş. Ama caddeleri düzgün, parkları çok, yeşilliği bol yaşanılası bir yer gibi duruyor.

Ana meydanda seyyar satıcılar Pazar günü olduğu için tezgah açmışlar ve el sanatı işlerini satıyorlar. İlginizi çekecek şeyler bulabilirsiniz. Tabi tatil günü olduğu için herkes bu meydan etrafında toplanmış. Karnımı doyurduktan sonra parkta oturup, gençlerin çalıp, söylemsini dinliyorum. Her kesin kafasına göre takıldığı, aşırı relax bir yer. Kimi banka oturmuş tek başına saksafon çalıyor, kimisi grup halinde şarkı söyleyip eğleniyor. Bu tip şeyleri kendi ülkemde göremediğim için biraz kıskanarak buradan ayrılıyorum.

Güney Amerika genelinde olduğu gibi bu şehirde de pazar günü insanlar çalışmıyor. Alış-veriş merkezleri bile kapalı. Tabi bu durum bizim için baya bir ters. İlk başlarda şaşırmıştım ama aslında oradaki insanların normal yaşadığını, bizdeki hayatların ise sadece çalışmak üzerine olduğunu düşünmeye başladım. Hatta şimdiye kadar gezdiğim ülkeler arasında bizim milletimiz kadar çalışkan ve çalışanını henüz görmedim. Sosyolojik tespit ve yorumumuzu da yaptıktan sonra devam edelim (:

Mendoza bende iyi bir etki bıraktı ama sanki biraz sakin bir şehir gibi. Sadece Pazar gününü gördüğüm için kesin bir yorum yapamıyorum. Gelmeden önce yolda karşılaştığım sırt çantalılar Mendoza için sakin bir yer, hareketli şehir istiyorsan sıkılırsın demişti. Gitmeyi düşünürseniz planınızı bu doğrultuda yapın derim.

Terminale döndükten sonra Cordoba otobüsünü beklemeye başladım. Otobüs bileti 435 peso(45 USD) yol 11 saat sürüyor. Evet maalesef Arjantin’de şehirler arası ulaşım biraz pahalı.

Cordoba
Sabah terminale iniyorum ve hostele yürümem sadece 10 dakika sürüyor. Şanslıyım ki terminal şehrin merkezinde. 6 kişilik odada gecelik yatak fiyatı 12 TL. Biraz dinlenip dışarı çıkıyorum. Tabi elimde yine hostelden aldığım şehir haritasıyla.

Daha önce bura hakkında üniversite şehri, sadece gençler var gibi şeyler duymuştum. Gerçekten de öyle çıktı. Dışarıda yaşlı bir insan görmek neredeyse zor. Şehirde çok sayıda üniversite var. Hatta bir tanesi Arjantin’in ilk üniversitesi ve 400 yıl önce eğitim vermeye başlamış.

Bu kadar üniversite ve yüksek eğitimle doğru orantılı olarak şehir baya düzgün ve insanları saygılı. Yine kime ne sorduysam her kes işini gücünü bırakıp yardımcı olmaya çalıştı. Eğitim ve kültür şehri olduğu için gezilecek çok fazla müze ve sergi salonu var. Giriş ücretleri zaten çok düşük ama olur ya Çarşamba gününe denk getirirseniz tüm müzelere giriş ücretsiz.

Bolivya’da hostelde tanıştığım bir arkadaşım burada yaşıyor. Kendisiyle görüşünce bu akşam buluşalım, bir yerlere gideriz dedi. Akşam sağ olsun arabayla gelip aldı beni ve arkadaşının evine gittik. Mimarlık bölümünü bugün bitiren bir arkadaşı için parti vereceklermiş, benim de bulunmamı istediler. E tabi böyle bir fırsatı kaçırmak istemedim. Mezun olan arkadaşlarına neler yaptıklarını videodan izleyin, pek anlatılacak gibi değil (:

Şimdi gelelim Arjantin’in en sevdiğim yanlarından biri olan yemek konusuna.

Güney Amerika insanı genellikle et yemekleri ve barbeküyü seviyor. Peru’da, Şili’de ve Bolivya’da bu tarz yemekleri çok yedim ama Arjantin’dekilerin yeri bir ayrı. Etinde mi bir şey var yoksa adamlar gerçekten farklı bir şekilde mi pişiriyor ne yapıyorlar anlamadım. Belki bu kadar sevmemin sebebi meşhur angus cinsi ineklerden kaynaklanıyor olabilir, bilemiyorum. Tabi fiyatlarda makul olunca benim gibi sırt çantalılar için bulunmaz nimet oluyor.

Cordoba’nın gece hayatı da baya hareketli. Pazar günü hariç her gün şehirde bir atraksiyon bulabilirsiniz. Özellikle canlı müzik yapan yerleri çok sevdim. Zaten dans etmeyi de iyi biliyorlar. Müzik dinleyip etraftakileri izlemek bile ayrı bir keyif. Yanınıza gelip salsa, bachata öğretmeye çalışanlar da cabası (:

Arjantin’de telefon hattına ihtiyacım olacağı için ilk gün telefon mağazasından bir sim kart aldım. Sim kart ücreti sadece 20 peso(2 USD). Ve bu 20 peso hattın içinde duruyor. Günlük 2 pesoya sınırsız internet kullanabiliyorsunuz. Evet çok ucuz ama şöyle bir sorun var. Mobil internet burada yok gibi bir şey. Yani var ama çalışmıyor. Yoğun yerlere girdiğinizde internet kullanmak imkansız. Sakin yerlerdeyseniz çok yavaş olsa da internet çalışıyor. Ben watsapp için almıştım ve işimi fazlasıyla gördü.

Farkındaysanız şurayı gidin, burayı görün diye pek yazmak istemedim. Zaten gidilebilecek her yer yürüme mesafesinde. Alın bir şehir haritası iki günde her yerini gezip bitirirsiniz.

Gerçekten eğlenceli olan bu şehirde zaman olsaydı 2 gün daha kalmayı isterdim ama 3 gün kaldıktan sonra gece otobüsüyle Buenos Aires’e gidiyorum. Yol 10 saat sürüyor, bilet fiyatı 110 TL.

Buenos Aires
Sabah terminale iniyorum. Bu sefer hostele değil arkadaşım Leo’nun evine gideceğim. Leo ile Rio’da hostelde tanışmıştık. Buraya gelene kadar gezi videolarımı facebook üzerinden paylaşmıştım. O da videoları görünce Buenos Aires’e yaklaştığımı görmüş. Sağ olsun mesaj attı gel bende kal diye, şimdi onun evine gideceğim.

Evin olduğu bölgeye gitmem pek kolay olmadı ama sonuçta buldum ve Leo’da beni iyi karşıladı. Yazıyı baştan beri okuyanlar artık hostelde kalmanın ne derece güzel bir şey olduğunu daha iyi anlamıştır diye düşünüyorum.

Evde biraz dinlendikten sonra Leo ve arkadaşlarının yanına gittim. 5-6 kişi beraber bir ev kiralamışlar. Odaları paylaşıp hepsini ayrı birer hobi odası yapmışlar. Leo’nun hobisi ise bisiklet yapmak. İlk duyduğumda çok şaşırmıştım ama meğersem bu Arjantin’de baya yaygınmış. Bisikletin parçalarını ayrı ayrı alıyorsun ve sonra hepsini birleştiriyorsun. İlk başta kolay gibi görünse de iş balans ayarına gelince durum zorlaşıyormuş. Onların yanında biraz takıldıktan sonra şehri gezmeye çıkıyorum.

Buenos Aires’in en güzel yanı şehirde hiç yokuş yok her yer dümdüz. Bu yüzden bisiklet kullanımına çok uygun bir yer. Leo her gün 7-8 km lik yolu bisikletle gidip geliyor. Aslında Fox tv de video editorü olarak çalışıyor, istese araba alır ama tercihi bisikletten yana. Konu arabadan açılmışken 3-4 gün burada kaldıktan sonra Leo’ya soruyorum neden hiç lüks araba ya da spor araba görmedim? Verdiği cevap; eğer yolda bir ferrari ya da benzeri araba görseler manyağa bak o kadar para verip gitmiş araba almış diye millet dalga geçer diyor. Ve bu düşünce, adamların genel hayatlarına da yansımış. Ellerinde lüks cep telefonları ya da üzerlerinde markalı kıyafetler görmek inanın çok zor. Kendilerini kapitalist düzene pek kaptırmamış gibiler. Darısı başımıza.

Şehri haritasız gezmek olmaz. Merkezde yürürken yine bir hostel görüp içeri giriyorum. Buradan aldığım harita ile gidilecek yerleri işaretleyip gün gün geziyorum. Özellikle gittiğim fotoğraf sergisini çok beğendim. Ünlülerin bulunduğu fotoğrafların sergisiydi. E birazda işimle ilgili olunca sadece burada 3-4 saat geçirdim. Yine benzeri şekilde birçok müze ve sergi salonu da var. Artık ilginize göre seçip hangisine gideceğinize karar verirsiniz.

Genelde uğradığım çoğu yerde olduğu gibi Buenos Aires’te de şehir merkezinde yer alan bir sürü park var. Ve bu parklarda işlerini çok iyi yapan sokak sanatçıları da var. Kimisi almış gitarı şarkı söylüyor, kimisi çocuklara tiyatro gösterisi yapıyor, kimisi grup halinde bildiğin televizyonluk şovlar sergiliyor. İnsanlar ise çayır, çimene yatıp uzanmış hangisiyle ilgiliyse onu izleyip keyif alıyor.

Şehir içindeki ulaşımı hep belediye otobüsü ile yapıp, metroyu hiç kullanmadım. Çünkü çok büyük yer ve nere gidersem gideyim göre göre gitmek istedim. Bazen gözüme hoş gelen yerde otobüsten inip o bölgeyi gezdim, sonra tekrar kaldığım yerden devam ettim. Ücretler ise tek biniş 50-60 kuruş civarı. Otobüslere nakit para verebiliyorsunuz ama sadece bozukluk olması gerekiyor. Ve o kadar bozukluğu cebinizde taşımanız çok sıkıntı. Hatta bozukluk bulamıyorsunuz bile. Bizdeki İstanbul kart gibi toplu taşıma kartlarından alırsanız çok rahat edersiniz. Ben Leo’daki fazla kartı alıp hep onu kullandım, büyük kolaylık oluyor.

La boca ve San telmo bölgelerini de çok sevdim. Özellikle San telmodaki el sanatı işleri satan yerler çok iyi. Biraz turistik bir bölge olsa da eğlenceli yer. Güzel cafeler ve yemek yerleri var. Fiyatlar İstanbul’dan bir tık daha hesaplı.

San telmodan yürüyerek devam edip ünlü ve kalabalık caddelere doğru gidiyorum. Bizdeki istiklal caddesi neyse öyle düşünebilirsiniz. Oradan farkı her yerde sokak sanatçısı var. Yol boyu eğlene eğlene gidiyorsunuz. Adamlar bu işi baya abartmışlar, bildiğin yolun ortasında tango gösterisi yapıyorlar. Takılırsanız bunlara yarım gününüz burada geçer (:

Şehirdeki gece hayatı ise haftanın 7 günü full tempo devam ediyor. Bu kadar çok eğlence mekanı başka hangi ülkenin şehrinde vardır bilemiyorum. Ama bir liste yapılsa muhtemelen Buenos Aires ilk üçe girer. Palermo bölgesi gece eğlencesi için bence en ideal yer. Ama burada gece hayatı çok geç başlıyor. Öyle gece 12 de gitseniz pek bir şey göremezsiniz. Millet gece 2 de mekanları doldurmaya başlıyor. Bazı akşamlar Leo ve arkadaşlarıyla bazı akşamlarda tek takıldım. Arjantin insanı yabancıları seviyor. Benim gibi tek olsanız bile birilerini bulup vakit geçirirsiniz, canınız sıkılmaz.

Yine merkezde bulunan recoleta mezarlığına uğrayın derim. Çünkü burası Bueson Aires için en önemli turistik yerlerden biri. İçeride onlarca önemli kişinin mezarlığı var. Ama mezarlık dediğime bakmayın pek bizdekiler gibi değil hepsi birer sanat eseri gibi. Alttaki videodan detaylıca görebilirsiniz.

Güney Amerika’daki genel dil sorunu maalesef burada da var. İspanyolca bilmiyorsanız iletişim kurmak çok kolay olmuyor. Ama benim gibi artık basit şeyleri sormak için dilin önemli olmadığını düşünüyorsanız problem yok (:

Buenos Aires’e yakın olarak bir de Tigre’ye gidebilirsiniz. Otobüs ya da tren ile yaklaşık 1,5 saate gidiliyor. Ufak bir kasaba ama olayı tamamen turistik bir kasabaya çevirdikleri için yabancıdan başka birini görmek zor. Burada da ağırlıklı olarak hediyelik eşyalar satan yerler var. Niyeyse bu bölgeyi pek sevmedim. Vaktiniz bolsa gelin, yoksa uğramayın derim.

6 ay önce Portekiz gezimde yine hostelde kalırken Camila adında bir kızla tanışmıştım. Camila burada yaşıyor ve geldiğimi öğrenince bir akşam beni yemeğe davet etmek istedi. Ben de tabiî ki kabul ettim. Şimdi buluşma noktasına gidiyorum devamını videodan izleyelim (:

Ailesinin bu kadar sıcakkanlı olacağını ve beni sanki bizim anadoluda bir köy evine gitmişim gibi güler yüzle ve bir o kadar da sevecen karşılayacaklarını inanın tahmin etmemiştim. Aslen Tayvanlı olan babası ben geleceğim diye adam her çeşit etten barbekü yapmış, bir de gelmeme yakın hepsinin pişirmiş. Aynı bizim büyüklerimiz gibi yedikçe olmaz bir tabak daha ye, olmaz bunu da dene dediler. Videonun sonunda da dediğim gibi bu kadar iyi ve güzel insanlarla tekrar tanışabilir miyim bilmiyorum.

İyi bir İngilizcem olmadığı halde 3-4 saat oturup hepsiyle muhabbet ettik. Birde illa beni geri eve bırakmak istediler. Hem de üç kişi birden bıraktılar. Yani inanın ne diyeceğimi bilemiyorum. Bu ilgiden sonra bende onları İstanbul’da ağırlamak istediğimi söyledim. Gerçi komple ailenin gelmesi tabi biraz zor ama bakalım Camila’yı göndereceklerini söylediler. Artık misafirperverliğimizi ona göstereceğiz (:

5 Günde Buenos Aireste kaldıktan sonra artık gezinin sonlarına geliyorum. Sadece 3 günüm kaldı. Ya burada kalacaktım ya da hızlı bir Uruguay gezisi yapacaktım. Ben de buraya 5 gün yeter diyerek Uruguay Colonia’ya devam etme kararı aldım. 3 gün Uruguay’da geçirip tekrar Buenos Aires’e dönerek direk havaalanına gittim. Buradaki havaalanına gidecek olanlara şöyle bir tavsiyem olsun. Havaalanı merkezden çok uzakta. Taksi ile gitseniz 100 TL yi buluyor. Hadi 2-3 kişiyseniz sorun yok ama benim gibi tekseniz gereksiz bir maliyet. O sebeple pek kimsenin bilmediği hatta internette bile düzgün bir bilginin olmadı 8 numaralı belediye otobüsü ile havaalanına gidebilirsiniz. Otobüs merkezden kalkıyor. Nereden geçtiğine buradan bakabilirsiniz. Bilet ücreti 11 peso yani yaklaşık 2 TL. Ama muhakkak bozuk para olması gerekiyor yoksa sıkıntı yaşarsınız. Diğer bir detayda yol 2,5 saat sürüyor ona göre plan yapın derim.

Uruguay gezi yazısına devam etmek için lütfen linke tıklayınız;
Uruguay Gezi Notları