Bahçıvanlıktan Dünya Turuna

Pascal’la Honduras’ın Utila adasında tanışıp, 2-3 gün beraber gezdik. Hayat hikayesini duyunca daha detaylı konuşup, dünya turuna nasıl çıktığını ve daha önce neler yaptığını anlattı.

– Nerelisin?
+ İsviçreliyim.
– Kaç yaşındasın?
+ 31 Yaşındayım.
– Şuanki gezine ne zaman başladın? Ne kadar sürecek?
+ 1 Yıl, 2 hafta önce başladım. Muhtemelen 1 yıl daha sürer.
– Gezilerini paylaştığın bir sayfan ya da websiten var mı?
+ Yok. Eğer ne yaptığımı paylaşırsam kendimi özgür hissedemem. Ama bir kitap yazıyorum, yarısını bitirdim.
– Gezini nasıl finanse ediyorsun?
+ İsviçre’de bir evim var. Onu kiraya verdim ve gelen parayla geziyorum.
– Evi nasıl aldın? Zengin misin?
+ Hayır değilim. Daha önce Çin’de çalıştım ve kazandığım parayla ev aldım.
– Çin’de Nasıl çalıştın? Ne yaptın? Anlatsana biraz.
+ İsviçre’deyken çalışıp, para biriktirdim. Biriken paraylada 2010 yılında 1 yıllık bi’ geziye çıktım. İlk gittiğim yer Çin’di. Amacım 1 yıl boyunca hiç durmadan gezmekti ama orayı görünce çinceyi öğrenmek istedim ve Beijing’de ev kiralayıp, 6 aylık bir okula yazıldım. 3-4 ay sonra İsviçre’den annem ziyaretime geldi. Takıları sevdiği için inci almak istiyordu ve bende çevredeki arkadaşlarıma sorarak nereden güzel ve uygun alabilirim diye araştırdım. Daha sonra uygun yeri bulup annemin istediği inci kolyeyi aldık. Annem İsviçre’ye döndükten sonra kolyeyi görenler de çok beğenmiş ve onlar da istemiş. Annem telefon açarak aynı inci kolyeden 3-4 tane daha alıp göndersene, hem de üzerine biraz para koyup kar yapar, harçlığını çıkartırsın dedi. 4 Tane kolye alıp gönderdim. Daha sonra onları görenler de istemeye başladı. Talep artınca işler ufaktan ufaktan büyüdü. Onun arkadaşı, eşi dostu derken bir şekilde inci takı ticareti yapmaya başladım. Evden yürütebileceğim şekilde Beijing’de bir şirket açtım. Tüm işleri resmiyete dökerek Çin’den takı incileri İsviçre’ye gönderdim. O sırada doğru zamanda doğru insanları bulup Dior’a bile inci satmışlığım var. Bu şekilde Çin’de 3 yıl çalıştım. Çok güzel para kazandım. Daha sonra İsviçre’ye dönüp bir ev aldım. Onu kiraya verip şuanki gezime çıktım.

 

– Böyle güzel bir iş bulmuşken, güzel de para kazanıyorken neden işi, gücü bırakıp gezmeye çıktın?
+ Zengin olmak mutluluk vermiyor ki. Bir tane evim var, o da dünyayı gezmeme yetiyor ve mutluyum. Fazlasını istemiyorum. Biz bak burada ne güzel oturup, senle muhabbet ediyoruz(Deniz kenarında bir cafe/bardayız). Buradaki 30-40 kişiyle de hiç tanışmıyor olsak bile gidip konuşup, eğlenebiliriz. Zengin olsan bunu yapamazsın. Çok zengin olsan hiç yapamazsın. O kadar paramız olsaydı muhtemelen şu karşıya özel botumuzla gelip zengin 3-4 arkadaşımızla eğleniyor olacaktık. Yanımızdaki eşimiz, kız arkadaşımız muhtemelen senin, benim için değil para için bizle olacaktı. Yani yaşamak için elbet para lazım ama mutluluğu parayla alamazsın.
– Kaç dil biliyorsun? Nerede öğrendin?
+ Almanca biliyorum. İngilizceyi okulda, çinceyi Çin’de öğrendim. Şimdi gezerken de ispanyolcayı öğrenmeye çalışıyorum.
– Üniversiteye gittin mi, eğitimin ney?
+ Üniversiteye gitmedim.
– İlk gezine çıkmak için İsviçre’de para biriktirerek Çin’e gittim demiştin. Ne işi yaptın da bu parayı biriktirdin?
+ Bahçıvanlık.
– Gerçekten mi?
+ (Gülerek) Evet. Bahçıvanım ben.

 

Sürekli üniversite mezunu, hatta yüksek lisans yapmış, ingilizcesinin çok iyi olduğunu söyleyen takipçilerden bile “ilk defa yurtdışına çıkacağım, tek başına cesaretim yok, ne yapmalıyım?” gibi sorular geliyor. Olmayan dünyayı gezme kültürümüzü geliştirmek için elimden geldiğince herkese yardımcı olmaya çalışıyorum. Çalışıyorum ama şunu da görmezden gelemiyorum; bir yanda üniversite mezunu, yıllarca okumuş, eğitim almış hatta dil öğrenmiş kişilerin hayata bakışı ve vizyonu diğer yanda üniversiteye gitmemiş, bahçıvanlık yapan Pascal’ın dünyaya bakışı ve vizyonu.

Belki bu hayat hikayesi de ilginiz çekebilir;
Her Şeyi Bırakıp Adada Yaşamak