Ocağımız Yok
Maria Lusero ve Oğlu Neider
4 Yıldır elimden geldiğince dünyayı gezmeye çalışıyorum. Son gezimin de bir bölümü dahil tüm gezi masraflarımı hep cebimden karşıladım. Belki de idare eder bir ev alabilecekken hiçbir yatırım yapmayıp herşeyimi bu gezilere ayırdım. Son zamanlarda ise hem takipçilerden hem de firmalardan gelen desteğin yanı sıra Columbia Türkiye’nin de ana sponsorluğuyla gezilerime devam edebiliyorum.
Her ay yaptığım gibi bu ayda harcama detaylarıma baktığımda gördüm ki ilk defa gezilerimden elime geçen para o ay ki harcamalarımdan daha fazla olmuş. Yani ilk defa cebime para kalmış. 4 Yılın emeği, tecrübesi, hayalimin gerçekleşmesi olarak bana geri dönmeye başlamış. Madem öyle bu durumu kutlamak için şuan bulunduğum Kolombiya’da ihtiyacı olan bir aile bulup yardım yapalım dedim. Medellin şehrinde daha önce tanıştığım lokal birine durumu anlattım. “Annemin yaşadığı mahallede çok fakir var, ona sorayım” dedi. Velhasıl gerçekten ihtiyacı olan bir aileyi bulduk.
49 Yaşındaki Maria Lusero 22 yaşındaki akli dengesi bozuk oğlu Neider ile beraber tek oda bir evde yaşıyor. Hemen ertesi gün, bu aileye en az 1-1,5 ay yetecek mutfak ihtiyaçlarını marketten karşıladık. Tuvalet kağıdından pirince, kahveden patatese kadar herşeyi alıp, şehir merkezinden bayağı uzak, gecekondu mahallesindeki tek katlı bu evlerine geldik. İçeri girdiğimizde oğluyla beraber ayakta bizi bekliyordu. Selam verip poşetleri girişe bıraktık. Evi biraz gezeyim dedim ama pek gezilecek bir yeri yok. Tek odada beraber yaşıyorlar. Odada ise tek bir yatak var. Oturup konuşuyoruz, nasılsın, iyi misin gibisinden. Tabi yardımı da yaptık ya rahatım.
– Var mı bir ihtiyacın?
+ Var.
– Ne ihtiyacın var?
+ Ocak.
– Yemek yapmak için mi?
+ Evet. Ocağımız yok.
Daha önce takipçilerden gelen destekleri Guatemala ve El Salvador’daki bir çok fakir aileye iletmiştim. Sizlerle paylaşmadığım başka şeyler de vardı. Bambaşka evlere konuk olmuştum ama bu “ocağımız yok” lafından sonraki yutkunluğumu hiçbir yerde yaşamadım. Biraz duraksayıp bozuntuya vermeden;
– E yemekleri nerede yapıyorsun?
+ Yan komşunun ocağını kullanıyorum ama o da bazen çalışmıyor. Onun için kendi ocağım olsun istedim.
– Tamam ben yarın ocak alıp geleceğim, sorun değil.
Ertesi gün pazara gidip gerekli, aparatlarıyla beraber 2’li bir set üstü ocak alıp eve geri döndük. Odaya girdiğimde baktım ki ocak için o ufak tahta tezgahı boşaltmış, temizlemiş, kadının yüzünde güller açıyor. Ocağı kurduk, tüpü de sipariş ettik. Herşeyi tamtakır yaptık. Tekrar sordum;
– Bir ihtiyacın var mı, başka birşey istiyor musun?
+ Yok, çok teşekkürler.
Evden ayrıldıktan sonra her zaman yaptığım gibi video kaydı yapıp, o an ki durumdan bahsediyorum ama anlamsız yere gülüyorum. Niye güldüğümü de halen tam kestiremedim ama muhtemelen artık o evde pişecek yemeklerin bizim götürdüğümüz ocakta pişecek olmasından olabilir.
Yapılan bu yardımda bana destek olan takipçilerimin, firmaların, websitelerin ve sponsorun tek tek payı vardır.
Yardım videosunu linkten izleyebilirsiniz.
Not: Takipçilerden gelen destek ile 3 ay sonrası için bir tüp parası daha görüştüğüm lokal kişiye bırakılmış, alınan tüp bittikten sonra bıraktığım parayla tekrar doldurulacaktır.
1-2 haftadır. Sizin paylaşımlarınızı ve özellikle yardımlarınızı,emeklerinizi görüyorum. Rotasız bi yerlere varıp Gezip görmenin farklı boyutundasınız Gerçekten sizi anlatamıyacağım bi hislerle gıpta ile karşılıyorum. Her yazınızı okumak ve yaptıklarınızı görmek çok farklı bir his benim için inşallah herşey istediğiniz gibi olur. Ben fethiye’de yaşıyorum. Olurya kazara buraya yolunuz düşerse sizi karşılamaktan büyük bir keyif alacağım ve en mutlu insanlar arasında olurum diye ümit ediyorum. :) Kendinize iyi bakın fırsat buldukça size cevap yazmaya çalışacağım.
Tesekkurler, eksik olmayin.
Abi ağlattın beni. Boğazım düğümlendi yemin ediyorum. Yolun açık olsun.
gözlerim doldu..Bizse kendi tam takım donanım mutfaklarımızda ”ne pisirsem ki ” diye şımarıklık yapıyoruzz…:(( çok üzüldüm dogrusu cok da sevindim yaptıgınız yardım için böyle insanlarımızın artması dileğiyle …sevgiler…
sizinle bugün ınstagram’ da tanıştım ve sabahtan beri sitenizdeki yazılarınızı okuyorum. Allah yolunuzu açık etsin. çok mükemmel bir kalbiniz var.
Teşekkürler, eksik olmayın.
mrb mehmet bey gezilerinizi ilgiyle izliyorum. bursa iznik te yasıyorum.misafir etmekten onur duyarım. yolunuz açık olsun saglıklı günler diliyorum
Teşekkürler, selamlar.
Abi süpersin gerçekten diyorum.Tek kelimeyle muhteşemsin.Allah yolunu bahtını açık etsin.Muhteşem bir iş yapıyorsun.
Teşekkürler, selamlar.
Senin yuregine kadar guzel boyle. North Carolina ya yolun duserse istedigin kadar kalabilirsin. Evimin kapisi herzaman aciktir :)
Teşekkürler, eksik olmayın.
Tebrikler. Ne denir ki başka?Ellerine emeklerine sağlık.Seni tanımakta hikayelerini okumakta geç kalmışız.İlk yorumdaki Sn.Bora KAPLAN ‘a katılıyorum bi gıpta da benden.Yolun açık olsun Mehmet.Takipteyim
Hayat bir gündür, o da bugündür. Her video ya da yazında çok şeyler katıyorum kendime. Saygılar…